Kayah (Katarzyna Rooyens) urodziła się – jak sama mówi „5 listopada w niedzielę, co tłumaczy moje lenistwo”. Wokalistka, kompozytorka, autorka tekstów, współwłaścicielka firmy fonograficznej Kayax. Jedna z najbardziej rozpoznawalnych i docenianych artystek na polskiej scenie muzycznej. Karierę rozpoczęła od współpracy z zespołami Rastar i Zgoda oraz z grupą Tilt (młodszym czytelnikom polecam posłuchanie refrenu jednego z hitów lat 80-tych: „Mówię ci, że…”). W 1988 zadebiutowała na Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamm piosenką „Córeczko chciałabym, żebyś była chłopcem” i otrzymała nagrodę specjalną. Siedem lat później do sklepów muzycznych trafił jej pierwszy autorski album – „Kamień”. Fani i krytycy muzyczni byli zgodni – ci pierwsi zapewnili wydawnictwu status Złotej Płyty, ci drudzy (i cała branża), ocenili, że płyta w klimatach soul, jazz oraz R&B idealnie trafiła w lukę na polskiej scenie muzycznej. Kolejne wydawnictwo – „Zebra” przyniosło m.in. „platynę”, tytuł wokalistki roku, „Paszport Polityki”, a także 8 nominacji i 4 zdobyte „Fryderyki”. A przeboje z „Zebry” – choćby „Na językach” i „Supermenkę” – nuciła mniej lub bardziej udanie cała Polska. W 2000 roku w Opolu odebrała cztery „Superjedynki”: wokalistka; przebój; teledysk oraz płyta roku („JakaJaKayah”). Tydzień przed odsłonięciem gwiazdy prezydent Bronisław Komorowski odznaczył wokalistkę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla polskiej kultury oraz osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej. Skoro – jak sama przyznaje – „śpiewa od zawsze”, to i opolska uroczystość miała swój śpiewający akcent. Kayah – razem z pochodząca z Opola Iwoną Zasuwą – zaśpiewała fragment z powstającej wtedy właśnie płyty „Transoriental Orchestra”.