Michał Bajor ur. 13 czerwca 1957 w Głuchołazach. Aktor i piosenkarz. Do dzisiaj bardzo emocjonalnie związany z Opolem. Honorowy Ambasador Stolicy Polskiej Piosenki. Potrafił sprawić, że nawet grany przez Niego Neron w ekranizacji Quo Vadis Jerzego Kawalerowicza, wydał się widzom niemal sympatyczną postacią. Przed kamerą pracował z najlepszymi polskimi reżyserami – m.in. Kieślowskim, Bajonem, Żebrowskim, Falkiem. Był jazz, W biały dzień, Limuzyna Daimler–Benz, Medium, Przeznaczenie, czy Ucieczka z kina Wolność to tylko niektóre obrazy z jego udziałem. Zagrał też w nominowanym do Oscara filmie Hanusen Istvana Sabo. Wyrastał w artystyczno-pedagogicznej rodzinie. Umuzykalnionej mamy nauczycielki, babci śpiewaczki, a także siostry mamy pianistki. Ojciec Michała był aktorem w teatrze lalek i kilkuletni syn często obserwował jego pracę. Jako mały chłopiec zagrał swoją pierwszą w życiu rolę, wilka w adaptacji Czerwonego Kapturka. W dzieciństwie uczył się także tańca i gry na fortepianie. Dzięki teatralnym wejściówkom ojca, od małego oglądał próby na wielu festiwalach opolskich. Sam zadebiutował w eliminacjach do festiwalu w 1970 roku. Miał wówczas trzynaście lat. Trzy lata później, po otrzymaniu nagrody dziennikarzy i wygraniu Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, został zaproszony do gościnnego udziału w Festiwalu Piosenki Sopot 73. W latach 1974-75 koncertował z orkiestrami Stefana Rachonia i Henryka Debicha. W tym samym czasie zadebiutował w filmie Agnieszki Holland „Wieczór u Abdona”. I wszystko to jeszcze jako licealista. Do Sopotu wrócił w roku 1986 – już jako gwiazdor – po sukcesach na Festiwalach Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. I mimo że ponownie był tylko gościem Opery Leśnej, zdobył nagrodę dziennikarzy dla najlepszego wykonawcy. W 1987 roku nagrał swoją pierwszą płytę – „Michał Bajor Live”, na której znaleźć można takie przeboje jak „Ogrzej mnie” czy „Walc na tysiąc pas”. Ten ostatni utwór ze słowami i muzyką Jacquesa Brela został na długo muzyczno- dykcyjną wizytówką Michała i zapoczątkował artystyczną współpracę z Wojciechem Młynarskim. A w konsekwencji z innymi najwspanialszymi autorami i kompozytorami, którzy napisali dla artysty kilkaset piosenek. Po pojawieniu się na rynku jego kolejnych wydawnictw fonograficznych Michał Bajor stał się bardzo popularny. Stworzył swój własny, niepowtarzalny i charakterystyczny styl, którym do dziś zachwyca swoich wielbicieli na całym świecie. Koncertuje w Polsce, Europie i za oceanem. Każdego roku od września do maja występuje z przeszło 120 recitalami w operach, filharmoniach, teatrach i domach kultury. Wydał 16 płyt. Ostatnia – z piosenkami Jonasza Kofty i Marka Grechuty ukazała się w roku 2009 i od razy pokryła się platyna. „Czuję się w tym momencie bardzo wyróżniony. Czuję się też częścią historii. Piosenki są, nagrywamy je na płytach i często potem ulatują. Pojawiają się nowe gwiazdy i gwiazdeczki. A tu wbita w bruk gwiazda – mogłaby ją zniszczyć tylko jakaś straszna pożoga” – powiedział artysta po ceremonii.